Gönül Bağım Şiiri - Mehmet Şahan

GÖNÜL BAĞIM
.
Çorak yerde lale, sümbül açardı;
Bağbanı olsaydım gönül bağının!
Semasında turna, bülbül uçardı;
Bağbanı olsaydım gönül bağının!
.
Doluya sayardım ölçekte azı,
Deliye sayardım çiçekte nazı!
Veliye sayardım gerçekte yazı,
Bağbanı olsaydım gönül bağının!
.
Toprağı andıran yüze küsmezdim,
Yaprağı solduran güze küsmezdim,
Çerağı donduran göze küsmezdim,(*)
Bağbanı olsaydım gönül bağının!
.
Yaylalarda esen sevgi olurdum,
Leylalarda resen övgü olurdum!
Hülyalarda desen örgü olurdum,
Bağbanı olsaydım gönül bağının!
.
Eğitirdim hırçın ağın narını,
Eritirdim yalçın dağın karını!
Bitirirdim kalbin ahu zarını,
Bağbanı olsaydım gönül bağının!
.
İnce, ince ayar; özen verirdim,
Nice, nice sayar; düzen verirdim!
İçin, için boyar; hezen verirdim,(**)
Bağbanı olsaydım gönül bağının!
.
Pir-î Fanî der ki; gözüm dağlardım,
Dallarına tek, tek özüm bağlardım!
Hak aşkıyla süyüm, süyüm ağlardım;
Bağbanı olsaydım gönül bağının!

(*) Çerağ: Kandil, mum, yağ lambası.
(**) Hezen: Evlerin tavanında kullanılan kalın kalas, kiriş.

MEHMET ŞAHAN (PİR-Î FANÎ)
24.10.2020 – İSTANBUL