Gönül Aynası Şiiri - Hüseyin Sönmez

Küskünüm aynalara,
Ne zaman baksam onlara,
Göremiyorum kendimi,
Yıkamıyorum onlarla bendimi,
Anlatamıyor aynalar,
Bana derdimi...

Herkes onda bir boy,
Kendini görüyor,
Bana ise ağlarını örüyor,

Göstermiyor içimi bana,
Ağlıyorum hep yana yana...

Ne dostum ne aşinayım,
N e de akrabayım,
Aynalarla,
Şu dünyada yalnız,
Tek başınayım...

Aynaların güzellerle,
Arası hoş,
Benim ise onlarla dünyâm boş,

Ben aynamın adını,
Gönül aynası koyacağım.
Onu her gün,cilâlayıp parlatacağım.

Sihirli ve tesirli olacak.
Ona bakıp ruhum,
Her zaman doyacak...
Ona bakıp ruhum,
Hep diri olacak...

Aynam aynam
Benim,
Gönül aynam...