Gönül Aynası! Şiiri - Saffet Çakır

Ey gönül aynasında kendimi gördüğüm çehre!
Bir kan gülü misali düştün bu ölgün şehre
Yoğur gül kırmızısı ellerinle ateşten zamanı
Çile avuç avuç kan düşmeden bu özgür nehre...

Bil ki eritir zulmü gözlerinde ki yakut ateş
Ağlar seninle bulutlar, hicap duyar güneş.
Üzülme, erir bir gün karı sarp dağların!
Adını kan gülü koydum, bil ki baharın...
Yıldızlara adını yazdım kan kokulu gülüm!
Şimdi utanır, önünde diz çöker ölüm...