Gönül âşk ile yanmaktadır.

Bir nida duydum yanık kim bu yanık söyleyen,
Doldu gözüm kim bu, ırmak gibi hep çağlıyor,
Kim bu yanık söyleyen, sevda çeken özleyen,
Her nida gönlüm’ de çağlar, da yürek dağlıyor.

Her sözü bir dert verir, kimse bu âşktan yanık,
Her sözü bir sevdadır, hem’ de yanık söylüyor,
Sanki hapis sevdadan,kimse bu suçtan sanık,
Her nida gönlümde çağlar, da yürek dağlıyor.

Haydi garip yandı gönlüm nida duydum da ben,
Bir daha çal söyle, bak sevdama; Dağ ağlıyor,
Söyle huzur ver, yanarken doyarım söyle sen,
Her nida gönlüm’ de çağlar da, yürek dağlıyor.

Sevda denen bir garip âş-k_ ile yanmak mı hep,
Sevda denen dert çekip Mêvla’ ya varmakmıdır?
Söyle de varsın gönül, âş-k_ ile Mêvlâ’m deyip,
Mêvla’ ma çağrım, gönül âş-k_ ile yanmaktadır.