Gönül Alemi - Garib Çoban

Şiir şair ayrımını yapamadığı gönül sonbaharda tartılır.
Dünyada herşey bir şeyle tartılır.
Sevgi de fedakarlıkla tartılır.
Sevmek, sahip olmak değildir
Sevmek, sahip etmektir.
Aşkla tedavi olmak istiyorsan, yaranı açmalısın.
Ben ol da bil, beni ey sevgili.

Aşkı, her gönülün yaşaması gerekli bir haldir.
Ancak aşkla sevgiliye, Hakk’a bağlanan gönül muteberdir.
Özlemler dolu saatler boyunca b/aşka bizi b/ekleriz anılarla.
Birçok şiir sevgiliye özlem için hareketten, seyirden, yolculuktan y/an’adır.
Her an gönüle feyizler veren , goncadan daha taze olan, gözün ve ruhun safası olan İlahi aşk bakidir.
Kıyamette namazları, oruçları, sadakaları getirip teraziye koyarlar.
Ben ol da bil, beni ey sevgili.

Ölümden korkmaz ölümsüz olanlar.
Fakat sevgiyi getirdikleri zaman, bu ilahi aşk teraziye sığmaz.
Bu yüzden asıl olan aşktır.
Nitekim gitmek, çıkmak gibi eylemler özgürlüğün kendini gösterenleri olarak hüsnükabul görür insanda insansız.
Bu aşkın mahiyeti ise sözle anlatılmaz, satırlara sığmaz.
Ancak tadanlar bilir.
Ben ol da bil, beni ey sevgili.

Aşk; her ne şekilde açıklasam da, anlatsam da onu tarifte insan dilsiz kalır.
Kalem, gerçi her şeyi yazar ama , aşka gelince başı döner.
Akıl, aşkı anlatmada çamura batmış eşek gibidir.
Aşkı ve aşıklığı yine aşk izah eder.
Muhabbet seni hem kör hem de sağır eden şeydir.
Kör olursun, sevgiliden başkasını göremezsin, ondan başka bir maksat müşahede edemezsin.

Teheccüt vakti duada b/akışmak d/okunmaya, ne kadar yakın.
Kişi sevdiği ile beraberdir.
Ruhunda huzur bul.
Ve gerisi seni bulacak.
Hakk”ı sevenler, O”nunla beraberdirler.
Ben ol da bil, beni ey sevgili.

Neysem O'yum.
Bundan başka vaadim yok.
Azıyla yetinemediğimiz tek şey aşktır.
Ve yeterince veremediğimiz de O.
Şefaat sahibi ve mutluluk madeni olan, peygamberlerin ve gönderilenlerin efendisi Peygamber Efendimiz’e armağan.
Hasretinden b/aşka hiçbir şey değil.
Ben ol da bil, beni ey sevgili.

Her şeye ve herkese rağmen bu bir rıza lokmasıdır.
Nefsini arıtmış kişinin yoldaşı Allah’tır.
İnsan, bekleyişi kadar büyüktür.
Duyamazsın, bazı sözler karanlıkta söylenir.
İmkansızı bekleyen, herkesten büyüktür!..
Duada olan Gariblerin bedenleri devrettiği gibi ruhları da devreder.
Ben ol da bil, beni ey sevgili.

Bazıları hiçbir zaman İbrahim olamıyor.
Musa, Allâh'ın kızıldeniz'i onun için ayıracağını bilmiyordu.
Sadece Allâh'ın onu terk etmeyeceğini biliyordu.
Bazılarını kalbiniz yorulunca anlıyorsunuz!..
Kalbin akletmesi, aklın hayret etmesine aşk derler.
Yazık, kör bahçıvanın bahçesinde biten goncaya.
Ben ol da bil, beni ey sevgili.

İnsan olduğu için sevgi, sevgi üzerinde meyve vardır sanılır.
Ama hakikatte duada olana, meyve için dal vardır.
Dilinin küstüğüyle kalbin
saatlerce konuşur.
Bahçıvan gönüle sevgi ağacını aşkın meyvesi için diker.
Âlem de insan için, yani insan-ı kâmil içindir.
Ben ol da bil, beni ey sevgili.
{Y.ed -Güzide Mektublar Albümü}