Gönül Al, Gönül... Şiiri - Mehmet Şahan

GÖNÜL AL GÖNÜL

Dostun pazarına vardığın zaman,
Ak gömlek istemem gönül al, gönül!
Sevgi hamurunu kardığın zaman,
Aş, ekmek istemem gönül al, gönül!

Gönüle girmeden yaşanan anı,
Selamsız sabahsız geçen zamanı!
Ömür tarlasında dostsuz harmanı,
Eklemek istemem gönül al, gönül!

Seher yeli sevgi estiği zaman,
Sevdalanıp hükmü kestiği zaman!
Hak aşkıyla nefse küstüğü zaman,
Beklemek istemem gönül al, gönül!

Sevgi çemberinde tutmayan eli,
Sevda lehçesinde dönmeyen dili!
Dostluk bahçesinde açmayan gülü,
Koklamak istemem gönül al, gönül!

Gece açan gülü ayan ederim,
Sevgi saçan dili beyan ederim!
Dosta kaçan gönlü ilan ederim,
Saklamak istemem gönül al, gönül!

Pîr-i Fâni der ki; âşık değilse,
Kulun gönlündeki maşuk değilse!
Sırtımdaki Hakk’a koşuk değilse,
Yüklemek istemem gönül al, gönül!

MEHMET ŞAHAN (PÎR-İ FÂNİ)
07.06.2019 - İSTANBUL