Gönül ahı Şiiri - Birkan Demirci

Viran bir hâlde kaldı bu kalem,
Yazmaz gönül fermanını kalem,
Titrese de umut taşımaz kalem,
Sabır gerekmiş dem olmasını bilene.

Titriyor ellerim, suskun bu gönül,
Öyle derin yara, yıkılmış gönül,
Kaşına bakarken kan ağlar gönül,
Aşkı taşırmış dem olmasını bilene.

Yaramı kimse görmedi, kimse,
Sinemi yakan kor sönmedi kimse,
Alev aldı düşler, yıkıldı kimse,
Derman ararmış dem olmasını bilene.

Hayal kurdum, kader güldü acıyla,
Bahtım daraldı bir kar tanesiyle,
Kadrini bilmeden geçtiyse bile,
Zaman dönermiş dem olmasını bilene.

Üşüyor insan, düşersem kapıda,
Sessiz bekler umut hâlâ arada,
Yol kapanır sandım, kaldım duvarda,
Kapı açılırmış dem olmasını bilene.