Gönül Ağlıyor Şiiri - İsmail Dinçer

Ayaklar koşuyor yoluna,bulamıyor
Gözler her yere bakıyor,göremiyor
Beden acılar içinde kalıyor,yanıyor
Gönül ağlıyor,gönül ağlıyor,ağlıyor

Beden umutlanıyor,yalnız kalıyor
Gözyaşları tutulmuyor,hep akıyor
Açılan kollarım havada kalıyor
Gönül ağlıyor,gönül ağlıyor,ağlıyor

Gülen yüzüm asılıyor,gülemiyor
Dilim susuyor,kimseyle konuşamıyor
Alınan nefes,gittikçe zorlanıyor
Gönül ağlıyor,gönül ağlıyor,ağlıyor

Hayallerim sönüyor,umutlarım yanıyor
Beklediğim güneşim,ne yapsamda doğmuyor
Yapılan dualar karşılık bulamıyor
Gönül ağlıyor,gönül ağlıyor,ağlıyor

Ruhum kaynıyor,acılar çekiyor,durulmuyor
İçimdeki fırtınalar delice esip duruyor
Aklım başımdan gidiyor,beni divane ediyor
Gönül ağlıyor,gönül ağlıyor,ağlıyor

Kalbimin içindeki ateş hiç durmadan yanıyor
Umutlarım tutunacak bir dal arıyor,bulamıyor
Bedenim ayakta kalmaya çalışıyor,kalamıyor
Gönül ağlıyor,gönül ağlıyor,ağlıyor