Gönül Ağlar Dil Konuşur Şiiri - Yusuf Çiçek

Nerden başlayayım anlatmaya seni
Gönül ağlamazsa dil konuşmaz derlerdi
Ağlıyor gönlüm demek ki
Konuşuyorum seni kendi dilimde
Yazıyorum çiziyorum gelmiyorsun geri
Ağlıyorum hüzünleniyorum açmiyorsun kalbini
Kendimde buluyorum kabahatı
Ama yine mıh vuruyorsun diline.

Kendi dilimde anlatayım sana kendini
Öyle kırdın ki sen beni
Babası ölmüş öksüz çocuk gibi
Yarım kalmıştım bu dünya da
Öksüz bir çoçuğun hayali gibiydi yaram
Hayatından umudunu kesen
Caddelerde bom boş gezen
Öksüz bir çoçuğum şimdilerde ben.

Sevdiğinin ellerini tutmayı bekleyen
Kursağında nefesini söndüren
Mutluluğumu alıp götüren
Cennet de kavuşmayı bekleyen
İşte böyle bir sevgiydi
Sana hissettiklerim.