Gönül ağacı bu, nazlı bir fidandır başta,
Sevdalar yesertir, açar tomurcuklar aşka.
Kimi taptaze sürgün, kimi yalan gibi çürüktü,
Fırtınada dal kıran, zamansız yaprak dökenfi,
Es deli rüzgârım, es salla gönül ağacımı coşkuyla,
Varsın dökülsün ne varsa, yıkılsın ağaçım gerekirse köküyle...
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta