Gönül Adamı Olmak Şiiri - Sadullah Celik

Umutlarla bezenmiş bahçelerde
Yiğitçe dolaşmak cesaret ister
İstikamet için tüm seferlerde
Gönül adamı olmak, çaba ister.

Herşeyden vazgeçmiş ak hedeflerde
Kim, ne kadar can sevgiliyi ister?
Kalbe sızan suyun katrelerinde
Gönül adamı olmak, ihlas ister.

Buruk bir kıpırdanış dudaklarda
Bakışlar donuk ve sözler derbeder
Koyu bir matemi tutan dünyada
Gönül adamı olmak, yürek ister.

Bahçıvan bir güzel gül aşkı için
Onca dikene katlanmayı sever
Ağyardan gelen belaya, yar için
Gönül adamı olmak, sabır ister.

Yorgun bedenler sessiz sürgünlerde
Yenildiği cepheden kaçmak ister
Vesveseyle yıkılan gönüllerde
Gönül adamı olmak, sevda ister.

Keder incileri düşen gözlerde
Zümrüt dağlar, esenlik vermek diler
Fedakar ve idealist özlerde
Gönül adamı olmak, huzur ister.

Lokomotif olmak bitmez ümittir
İtirazdan uzak irade ister
Yoksa gaye vagon olmak değildir
Gönül adamı olmak, rıza ister.