Gönül adamı Şiiri - İsmail Koca

Gök kubbeyi mekan tuttum
Yıldızları karanlık gecelere fener
Aydan gönüllere nur
Güneşten sıcaklık yaydım alemlere
Yinede bir araya gelmez yağ ile su

Temiz akarken ırmağım gönüllere
Keserler suyumu bentler ile
Sevgisiz yüreklere
Miski amber kokusu gibi
Yayarken sevgiyi
Bir tufan ile gelirler üzerime

Ben ki
Çınar ağacı gibi
Başım göklerde dik
Şerefimle köküm toprağa bir
Sevgi yeli ile gelene eyvallah
Sevgisiz yüreklere kin gütmedik

Aşk ile geldik cihana
Aşk ile gideriz gönülden gönüle
Aşk ile gideriz ebediyete
HAK katında aşkı bilmeyen
Ere bilir mi insanı kamile
Özümüzle bağlarız sevgiyi gönüllere

Aşk ile…