Gönül Abidesi Şiiri - Mehmet Işıkoğlu

GÖNÜL ABİDESİ

Hep güzel aradım ömür yolunda
Bekledim gönlüme ışık tutanı
Bir afet rastladı göze sonunda
Görmedim böylesi kement atanı

Karpuz karpuz kalça batıyor göze
Olanlar meydanda gerek yok söze
Sevda mıknatısı güzel endamı
Çeker sevenini getirir dize

Kibrite gerek yok yakar ateşi
Bulunmaz dünyada daha bir eşi
Nurdan yaratılmış sıcacık teni
Kalpleri ısıtan sevda güneşi

Verilmiş güzellik belli ki haktan
Şavkı göz alıyor daha uzaktan
Sunsa bir kadehten birde dudaktan
Mest eder aşığı böylesi güzel

Yüzler gül bahçesi cazibe yükü
Büyüler insanı durduğu yerde
Derde deva olur sözünün teki
Yatıyor dermanım tatlı dillerde.