Gönül Şiiri - Akın Korkmaz

Dostlarım bana kızıyor
Haksız da değiller hani
Ne diye böyleyim sanki
Gönlümün esiri olmuşum
Aşktan ötürü sarhoşluğum

Ben de mutlu olmak isterdim
Bir türlü beceremedim gitti
İstemeden başlar şairliğim

Beni sevmeyeni seçmekte
Vallahi yoktur hiç üstüme
Çekip Kaf dağının ardından
Elimle koymuş gibi bulurum
Divane gönlüme koyarım
Bir güzel sevgili masaldan

Birden bire yakarım başımı
Anlatırım anlamaz
Söylerim dinlemez
Deli beller adımı
Kendim söyler kendim dinlerim
Gelmeyecek olanı beklerim
Şiir yazarım üstüne
Duman olurum büsbütün
Çıkarım göğün yüzüne
Dert olur yüzüm gözüm

Ne yapayım işte elde değil
Öyle bir gönlüm var ki anlatamam
İnanın bana akıllara zarar
Sarayları var, saray içinde ırmaklar
Hayalden bir cennet
Sıradan bir adamın içinde
Bilmem ki ne işi var

Deli gönlüme kimi koysam
İçimde büyüdükçe büyür
Kabın şeklini alan su gibi
Öylesine kusursuz sevgili
Hani meydanı boş bolunca
Bir çırpıda tahtına kurulur
Sultanlığın da farkında ya
Bana bakmaz gözlerde gurur

Ya ben mükemmeli seviyorum
Ya da her kimi sevmeye kalksam
Onu çimde mükemmel yapıyorum
Ne bileyim anlamadım gitti
Belki de keramet bendedir
Sihirli mi yoksa şu değneğim
Yok, canım daha neler
Öyle sihirli falan olsa
Hiç dert çeker miyim?
Ah be garip gönül
Söyle seni neyleyim