Gönül Şiiri - Sıdıka Emek

Gönül ne ister kendide bilmez,
Bazen beklenen yere gider,
Bazen de gittiği yeri bilmez.
Nerede olmayacak var onu ister

Gönül bu ya konar bir güle,
Dertlenir düşer dilden dile,
Kim derde deva olabilir ki,
Aşk, düşmüşse bülbüle..!

Gönül var ya şu deli gönül
Ne ocaklar söndürür?
Elimi, kolumu bağladı sefil,
Hem ağlatır,hem güldürür.

Bende gönlümü verdim sana,
Gel de sen buna inanma
Bülbül aşıksa o gül’e
BENDE AŞIĞIMMM SANA.!