Gönül... Şiiri - Tahir Azman

Iyiki, dört duvar arasında kalan bedenim gibi delsin gönlüm...
O yüzden gövdemin, Gönül'ü olmayan;
duvarların arasında sıkışıp kalmışlığıma takılmıyorum...
Dışarıda yağmur san saçlarım ıslanır...
Bazan rüzgar sen olursun da
Dağlarımı süpürürsün, ben uslanırım...
Kıpır, kıpır Deniz sen olursun, ben nefes alırım...
Sen tutsaklığımdaki, tek özgürlüğümsün gönül...
Ne ah et, nede ah al...
Kuzu bakışında, kurt ölsün...!
Toprak döşeyin, gök örtün olsun...!