Gönül Şiiri - Selahattin Bakır

Ne bir dirlik gördü ne düzen kurdu
Yoruldu bıkmadı bu deli gönül
Gamı biriktirip dert küpü oldu
Yoruldu bıkmadı bu deli gönül

Tuz bastı yaraya gördü acıyı
Uykular tutmadı çekti sancıyı
Bağrına bastığı o yabancıyı
Kaldırıp atmadı bu deli gönül

Dondu bakışları sustu dudağı
Kuruttu bahçeyi yok etti bağı
Bağlandı yolları aşmadı dağı
Tadını tatmadı bu deli gönül

Hasret var tütüyor gözü üstünde
Diyecek lafı yok sözü üstünde
Baş koyup yıllarca dizi üstünde
Sarılıp yatmadı bu deli gönül

İncitti kendini yok saydı beni
Uzattım kendine tutmadı eli
Bir ceset haline sokup bedeni
Bir dönüp bakmadı bu deli gönül