Gönül Şiiri - Osman Bulut

Halimi vaktimi önemsemeden
Yine zor bir görev buyurdun gönül.
Belli ki var seni rahatsız eden
Bu çağlarda yatar uyurdun gönül.

Katlanacak güç kalmadı afete
Neden hayır diyemezsin ülfete.
Katlan dersin her zorluğa, külfete
Perdeyi tamamen sıyırdın gönül.

Ne kadar da güçlüymüş şu cihazın,
Nerelere ulaştı bak avazın.
Dur durak bilmedi acemi sazın
Adımı aleme duyurdun gönül.

Kapılma hülyaya derine batıp
Kovalar aşk seni önüne katıp.
Kendini sürekli ateşe atıp
Başka birisini kayırdın gönül.

Ömründen seneler, aylar çalındı
Neyin varsa teker teker alındı.
Tepelendin saçın başın yolundu
Bir zaman yemyeşil çayırdın gönül.

Dikildi karşına ok ile yayla
Hemen teslim oldun ne diye söyle
Sultan seçip o güzeli tek oyla
En güzel köşeni ayırdın gönül.

Bir kuru çul servetinin alayı
Nerden bağışlarsın ona villayı
Başıma açmasan bunca belayı
Gözümde daha çok büyürdün gönül.