Gönül Şiiri - Casim Babaoğlu

Düşündüm gönüle deli divana
Mecnun kim dolanır yarsızdı gönül
Sevdadan vaz geçip gel dön imana
Yar gedib gideli çarasızdı gönül

Söyle bana gönül neler yazarsan
Yar arkasınca çöll dağlar gezersen
Bir yalan sevdaya kendin bezersen
Bilmez hara getsin darsızdı gönül

Ne bir böyle sevda kalsın ne sohbet
Yardan ayrılalı görmez muhebet
Çok gönülü kırdı bir zalim gurbet
Birde döndü sevdi arsızdı gönül

Eski aşıkın gördü gönül uyandı
Coştı damardki kanlar kaynadı
Bir yar sevmiş oda ona aynadı
Kararsız farmansız arısızdı gönül

Her gördüğün sever yalandı yalan
Düştü yüreğime gem kahır talan
Bu gönül beni de dertlere salandı
Saraltı yüzümü barsızdı gönül

Bülbül kim gonca gül kokladı aldı
Aşıklar canına sohbetler saldı
Kaç zamandan sevda yolu sak kaldı
Günde bir daldadi varsızdı gönül

BABAOĞLU gönül peşince getmem
Sevdasız bahçede gül olup bitmem
Kötü insanlari bene yar etmem
Yalnız başınadı kârsızdı gönül

Casim Babaoğlu
IRAK - TELAFER