Azgın sular gibi çoşup dururdun,
Bir zamanlar sel sel çağlayan gönül!
Nerde bir güzel görsen kudururdun,
Gözleri kor gibi dağlayan gönül!
Elalem çiçekti sen ise baldın,
Meydanı boş bulup kendini saldın.
Hani çok büyüktün, bak yalnız kaldın,
Şimdi için için ağla, yan gönül!
10.01.2005
Mustafa BilgiçKayıt Tarihi : 27.2.2005 14:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Bilgiç](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/02/27/gonul-87.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)