Gönül Şiiri - Kadir Haktan Türkeli

Karun mu sandın kendini,ne kasılıp duruyorsun
Medine’de medet diğen, günahkar kula bak gönül
Kahinat bir muammadır, kütlesini bilmiyorsun
Kaşmir kumaş atlas olsan,çürüğen cula bak gönül

Olan cisim yok olmuyor, her beyazın qarası var
Madde değip geçip gitme, molekülün manası var
Her meyvanın ayrı ayrı,vitamini şirası var
Sahibi var bu toprağın,bastığın yola bak gönül

Zorbalık zalimin işi, hak hukuğa vermez aman
Kanla gelen kanla gider,tekerrür’dür kahpe zaman
Gel mazlumun hakkın yeme,o kıyamet kopar her an
Tedevülden çıkp giden,değersiz pula bak gönül

Haktan’dır bu yazar çizer,yolundan dönecek sanma
Giden yoldan dönülür mü, ebru taallukatdan kanma
Pürüzsüz yaratık yok ki, yalansız dile aldanma
İnsanın mayası aynı, ayrılan kola bak gönül

Kadir Haktan TÜRKELİ