Beni bir yerlere gömdün ey gönül.
Gömüldüğün yerden huzur mu buldun?
Ne istedin benden? Vermedim gönül.
Azı eksik, çoğa kusur mu buldun?
Benim azım, senin çoğundan çokmuş.
Çoğum seni boğmuş, haberin yokmuş.
Senin günün batmış benim ki doğmuş.
Şu kısacık ömrü, uzun mu buldun?
Sen gömdükçe, filiz verdim bir daha.
Azı çoğu benim, vermem bir daha.
Artık biçemezsin, bana bir paha.
Paha seni aşar, ucuz mu buldun?
Kayıt Tarihi : 2.5.2012 22:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Halil Topaç](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/05/02/gonul-807.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!