Gönül Şiiri - Ozan Sahibi

Uyku bilmez şu gözlerim gecede
Ne haldesin bilemedim ey gönül
Kendimi aradım bir tek hecede
Hoş hallerde geziyorsun ey gönül

Bazen neşelenir, bazen yastasın
Diyar diyar dolaşmakta ustasın
Ne kadar coşsanda yine kıştasın
Boş hallerde geziyorsun ey gönül

Diyorsun yaşadım her türlü zevki
Geçirdim başımdan şöhretle mevki
Bir gün hayalle dost olursun belki
Düş hallerde geziyorsun ey gönül

Bir dünya kurmuşsun kendi kendine
Dertlerim set olmuş bendi bendine
Atıyorsun neyi? kimi? kimine
Sahibiyle geziyorsun ey gönül