Gönül Şiiri - Serdar Böke

Bırak beni kendime,
Bırak ki son demi mi yaşayayım.
Ama nerde o söz dinleyen gönül,
Aşka yeni başlayan çocuk kalbi gibi şen.
Onu görünce gözü hiç bir şeyi görmeyen.

Ah bu deli gönül söz dinlemeyen,
Kondu mu bir defa gülün dalına bülbül gibi,
Sanki bütün güllerini kendisi toplayacakmış gibi bekleyen.
Ah deli gönül…, adi gönül…, sorumsuz…, uçarı…
Kelebek misali uçmayı bekleyen…