Gönül Şiiri - Necip Zeybek

Kör değildi,
Yıllar önce bu gönül.
Görürdü başını çevirmeden,
Bakmaya doyamadığı yüzü…

Ve değildi sağır,
Duyardı kilometreler öteden,
Müptela olduğu sesi.
Ve atardı makineli tüfek gibi,
Olmazdı karşı çıkmaya cesaret eden.

Çok haşin esti yıllar,
Hissiyat yüklü bulut,
Ya dağıldı gitti,ya yağdı bitti.
Bomboş gönül şimdi.

Şükür vardı dudakta,
Yüzde memnuniyet.
Şimdi hep küfür, hep şikayet...
Yıllar önce çok sevdiğine pişman,
Bir beyinsizden başka ne beklenirdi ki!

İşlemezse onca yıl,
küflenir demir bile.
Ama iş görür yine de,
Çakı gibi asker değil elbet,
Aldığı ilk emir ile,
Ayağa kalkamaz ama yine de ölmedi daha bu gönül.