Gönül Şiiri - Seyit Bozkurt

GÖNÜL, cahilin yanına varma
Yolunu kaybetmişe yol sorma
Hakk’ın yarattığını hor görme
Önce kendini teraziye vur gönül
Kelam etmeden özüne sor gönül

Arifler pınarından doldur testini
Sözünü bil ki aşmasın kastini
Bilemezsin Hak katında üstünü
Kim bilir kimde ne var gönül
Daim kendini alçakta gör gönül

Bilesin ki fanidir dünya, fani
Bugün varsın belki yarın hani
Bastığın kara toprak yer seni
Bilinmez daha ötesi sır gönül
Benlik zincirini kır gönül

Sevgiden olsun bütün sermayen
Ebedi sürsün barış için gayen
Yeter ki herkesten engin ol sen
İnsanı kâmilin yolunu sür gönül
Tanrı huzuruna ak-pak er gönül