Gönül Şiiri - Eyüp Mert

Dostlar yüz çevirse sitemkâr olma,
Mutlaka eksiklik sendedir gönül.
Kendini hatadan münezzeh kılma,
Marifetin hası bundadır gönül.

Kul kusursuz olur sözüne kanma
Basiretin bazen bağlanmaz sanma,
Gel de şu düştüğün hallere yanma,
Gaflet aciz kalan candadır gönül.

Sana acı veren sendeki kama,
Yanlış anlaşılman tuz biber tama.
Hâlbuki âşıksın izzet-ikrama,
Bütün suçlar suizandadır gönül.

Sen yine hakiki rotandan sapma,
Kara bulutlardan hemen nem kapma.
Bir gün bilinirsin, dur tavır yapma,
Asalet silinmez, kandadır gönül.

Yeril-sen, ezil-sen, hırslanıp coşma,
Ardı bilinmeyen dağlara koşma.
Yerin-yurdunu bil, haddini aşma,
Varlığın emanet handadır gönül.

İdare et, namert kapısı çalma,
Kötülük etme de-tek, iyilik bulma!
Fazla ince ince hesaba dalma,
Bir gün iki elin yandadır gönül.

“Mert” diye yâd edil, özlerde solma,
Gidiyorum diye kederle dolma,
Akıbet hayrolur saçını yolma,
Mutluluk baş değil sondadır gönül.