Gönül, Şiiri - Metanet Yazıcı

GÖNÜL

Taze bahar gibi coştun şahlandın,
Artık duymuyorsun beni ey! Gönül.. 
Koşuyorsun dolu/dizgin, hesapsız;  
Tehlikeli yola girdin ey! Gönül...  

Batmaktadır güneş; vakit akşamdır, 
Koşma karanlığa, dinle ey! Gönül..  
Her taraf uçurum, yoktur çıkışın!  
Ölüm/ü mü göze aldın ey! Gönül...

Sen böyle değildin, neden değiştin!?
Çok mu baskı yaptım sana ey! Gönül..  
Kor gibi yansan da, itaatkârdın;  
Şimdi savaş açtın bana ey! Gönül...  

Çılgın Kasırlalar, yıkıp/yakarken;  
Gidiyorsun, yelken açtın ey! Gönül...
Önüne çıkacak dev dalgaları;  
Aşamazsın boğar seni ey! Gönül...  

Mutluluğu başka yerde arama,
Bekliyor kafesin! Dön! Gel ey! Gönül..  
O bağları mesken edinemezsin!  
Uçurumlar geçit vermez ey! Gönül...

Acı! Keder! Öfke! Çok şey payşaltık
Aşılmaz engelleri birlikte aştık!  
Başkaldırmak için, artık vakit geç!  
Bu saatten sonra olmaz ey! Gönü...

Duygular kuşatıp sarsa da seni;
Hayallerden öte gitmez ey! Gönül..  
Mantığının değer/yargılarına;  
Takılırsın, geçit vermez ey! Günül...

Takılırsın; Geçit Vermez Ey! Gönül!

                             Metanet Yazıcı