Gönül Şiiri - Celal Odabaş

İyi kötü eşin dostun hat’ırına,
Çileleri hep yüklendin sırtına,
Yüreğinde kopar deli fırtına,
Hiç mi esip savrulmazsın be gönül!

Yalan dünya, derde deva ne arar,
Yaralara derman diye dert sarar.
Sevgisinde, nefretinde yok karar,
Nasıl yanıp kavrulmazsın be gönül!

Ne kadar çok bela açtın başına,
Şu dünyanın toprağına taşına,
Sevdalanıp kirpiğine, kaşına,
Yer yıkılsa aldırmazsın be gönül!

Meftun oldum, pervaneyim ışığa,
Maksudu hiç sorulur mu aşığa,
Ne doğrarsan o gelecek kaşığa,
Bilirsin de daldırmazsın be gönül!