Ey Gönül!
Sende Mecnûn'luğun âlâsı varmış,
Aşk için bahâne ararsın Gönül;
Düşün bir şu fâni Leylâ mı yârmış?
Hakîki Yâr sanıp sararsın Gönül..
Elest Meclisi'nde vermişken sözü,
Mecâzi mahbûbun aldatmış gözü,
Kaldır perde teni, kavuştur özü,
Şimdi bu ne hâldir? N'ararsın Gönül..
Adem der fâni yâr uğrunda soldun,
Neye tâliptin sen? Nelerle doldun?
Sevgiymiş tapınma, puthâne oldun,
Ne bulduysan aldın hararsın Gönül...
Kayıt Tarihi : 25.9.2016 13:39:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Kaçar](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/09/25/gonul-7-4.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!