Gönül. Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Derdi,ızdırabı hep senden çektim,
Yetmedi mi artık, divana gönül.
Yüzüm güldürmedin,kanlı yaş döktüm;
Bir nehir timsali,ummana gönül.

Bak ne dertler açtın,benim başıma
Gurbette kim gelir,garip naaşıma,
Adım yazdırmadın mezar taşıma;
Derbeder,ehvali,virana gönül.

Ben seni dost bildim,sen ağyar ettin,
Ağustos ayında boran,kar ettin,
Zemheride kızgın,ateş nâr ettin;
Yakacak emsali külhâna gönül.

Ya! bu devlet başa; ya! kuzgun leşe,
Deyip muhtaç ettin,beni kalleşe,
Yağladın kispetim,sürdün güreşe,
Pehlivan misali, meydana gönül.

Yıllardır bitmedi,benle hesabın,
Anlamadım nedir,dert ızdırabın,
Zehirlemi sundun,aşkın şarabın;
Bade-i minvali, ihvana gönül.

Kimine Lâl sundun; kimine Cevher,
Kimine bir Huri,Gılman'i dilber,
Etemi-yim kaldım yardan bihaber
Gülperi ahvali Sümman'a gönül.

İBRAHİM ETEM EKİNCİ.

17.09.2010.ANKARA.

DOST KALEMLER.

Yüksekten uçsan da konarsın yine
Güvenme aklına kanarsın yine
Bu garibi bir gün anarsın yine
Sığmıyorsun artık devrana gönül......Tayyar YILDIRIM