Gönül Şiiri - Mehmet Avar

Alıp başımı gitsem diyorum
Nereye gidecem bilmiyorum
Hüzün dolmuş dünya, da çaresizce yürüyorum
Sensiz bu memleket boğuyor beni gönül

Açmıyor artık bu eller beni
Sanki dertlerime dertler doğmuş.yeni
Bağrıma basmak istiyorum seni
Nefes almak bile zor geldi bana gönül..

Uzaklara sana gelmek istiyorum
Kokunu his edip hayaline koşuyorum
Mevlamdan derdime derman diliyorum
Şu yanan yüreğimin melhemi sensin gönül

Aldığın havayı teneffüs etmek dileğim
Sen benim özlemimsin meleğim
Dünyalar tatlısı olan çileğim
Baldan bile tatlısın can gönül

Hayalinle yaşıyan virane bir deli oldum
Ne geceden anlıyorum ne gündüzden soldum
Her şafağı bekliye bekliye takat kalmadı yoruldum
Karanlıklardan korkuyorum ışık ol aç gönül

Harap olmuş bütün günlerim sen gittin gideli
Akılmı bıraktın bende ettin beni bir deli
Buzlu fırtına oldun boğdun yaktın beni
Gayrı dayanamam bu hasretlik yaktı beni gönül

Tapusunu verseler bu dünyanın beş para etmez
Malı mülkü kökü ile benim olsa yetmez
Dertlerin dermanı sen olmayınca bitmez
Hüzünler beni kaplamış ölüyorum can gönül…..