GÖNüL Şiiri - Fatma Yalçınkaya

GöNüL

Aşkına meftun oldum
Deli gibi gezer gönül
Kara gözlerine vuruldum
Acıları ezer gönül

Tek sözüne kandım
Sana köle gönül
Ebedi benimsin sandım
Hayalle avunur gönül

Gittinde öksüz kaldım
Boynun bükük gönül
Acılar tek dosttum
Yazık sana gönül

Dertlerin dermanı varmış
Çaren nerde gönül
Unutuldun sende işte
Yarınlar bedbah gönül

Nasihattah hiç almazsın
Söz dinlemezsin gönül
Hala yollara baharsın
Zülmün kendine gönül

Güldürmedin hiç yüzümü
Ettiğin revamı gönül
Sırma gibi saçımı
Döktün ağla gönül

Gündüzler zindan gözüme
Dertler pare pare gönül
Kan damlar yüreğime
Her dem ah çektikçe gönül