Birden efkârlanır, bu gönül
Yaptıklarınla, hep güzel övül
Bazen aniden kabarır, gönül
O yaptırır, nefsine hep dövül
Gönlümüzü, zabtedemeyiz
Onsuzda, bir yere gidemeyiz
Bazen de, yardan geçemeyiz
Gönlümüze, laf geçiremeyiz
Ey gönül, içimi yaktın sen
Yine de, sensiz edemem ben
Aşk ateşiyle, hep yandı bu ten
Kolaysa, gel de bu sevdayı yen
Ah gönül, beni neden? Yaktın
Benliğim de ise sen bir haktın
Bazen, olayları kafama taktın
Gönül tokadını, yüzüme çaktın
12.07.2010
Fikret Gürsoy
ARAŞTIRMACI-YAZAR-ŞAİR-PROGRAMCI
Kayıt Tarihi : 12.7.2010 00:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
BAZI ZAMANLARDA, GÖNLÜM BİR DENİZİN DALGALARI GİBİ KABARIR, SONRA GEL GİTLER BAŞLAR, ANİDEN SİS ÇÖKER GİBİ, BENLİĞİME EFKÂR ÇÖKER, BAZENDE BU GÖNÜL ÖYLE GENİŞLERKİ, KABINA SIĞMAZ OLUR, GÖĞÜSÜMÜ YARIP DIŞARI ÇIKACAK OLUR. BAZEN GÖNLÜM BİRDEN HÜZÜNLENİR, BİR SANDALIN SIĞINAK ARADIĞI GİBİ, SIĞINACAK YER ARAR, YANİ SİZİN ANLAYACAĞINIZ. GÖNLÜMÜ İÇİNE KOYUP KAPAĞINI KAPATACAK, EMİN ELLERDE OLAN KALP SANDIĞINA KOYASIM GELİR.
AYŞE KARAKAYA
NASIL BİR DUYGU İÇERİSİNDE YAZMANIZ HOŞ OLMUŞ KALEMİNİZE KUVET.
YAKAMOZ AYNUR
REYHAN ALTAŞ
TÜM YORUMLAR (40)