Gönül Şiiri - Gürsel Pal

Anlatma gönül, bilmezler derdini.
Biçare kalacaksın gene tek başına,
Kimse bakmayacak gene göz yaşına.
Anlatma gönlüm, anlatma derdini.
Mutlu yanında çok olacak elbet sevenlerin,
Elbet çok olacak iyi gününde dost dediklerin,
Göklerdeki yıldızlar gibi kayıp gidecekler
Kötü gününde bütün sevdiklerin.
Sen sen ol anlatma gönül,
İçinde dağ olsa da dertlerin.
Tek başına ağla ağlayacaksan,
Mum ışığı yanmış gecende
Dağ gibi birikmiş dertlerinle.
Kimse bilmesin ne halde olduğunu
Bilmesinler bırak karanlığını.
Sakın utanma çaresizliğinden
Utanacak sen değilsin,
Boş ver bir hayale sarıl en güzelinden.
Sarıl ve göz yaşlarını sil,
Vakit toparlanma vakti
Akıt uykusuzluğunu uykuya
En güzel rüyana sarıl
Güzellikleri tut ellerinden.
Sen sen ol anlatma gönül,
Bilmesin kimse aç yattığını,
Sevgisiz yaşadığını,
Onca kalabalığın içinde
Bilmesin kimse tek yaşadığını.
Anlatma gönlüm,
Aldanma gönlüm,
Tek geldin bu Dünyaya
Gene tek başına çekip gideceksin,
Kimse sana senden daha yakın değil
Hiçbir kelimeye kanma gönül,
Yanma gönül, Yanma.
Kimse sende sen değil,
Sende olanı sende sanma
Bu günü yaşa
Yarını asla sayma gönül.
Yarını sayma.