Gönül Şiiri - Mehmet Pekgöz

Ne hallere düştüm senin yüzünden
Haline bakıp ta durmadın gönül...
Ne yaptımsa yine gönlün olmadı
Anladım ki sen hiç doymazsın gönül...

Gökte uçan kuşa özenen sensin,
Yerdeki gördüğün en güzel sensin,
Bilmem ki şeklin ne, neye benzersin?
Beni olmaz derde sen saldın gönül...

Gönlümün gözü de gönlü de toktur
Ne yapsın sevdadan nasibi yoktur
Sevmeyi bileni bulursa birgün
Bilirim içinde sevgisi çoktur...

Hangi dala konsa elinde kaldı
Aşkı bilmeyenler çelmeyi taktı
Gerçekten sevenler mazide kaldı
Gönlümü oyuncak sen ettin gönül...