Gönül Şiiri - Kenan Ağırman

Âlemde bütün dertler seni buldu
Kırılmadık neyin kaldı ey gönül
Dostun düşmanların bak seni vurdu
Vurulmadık neren kaldı ey gönül

Aklar düşmüş kirpiğine kaşına
Kan karışmış gözden akan yaşına
Acı kattı zalim tatlı aşına
Kavrulmadık neyin kaldı ey gönül

Karlar yağdı güvendiğin dağına
Hazan düştü mor sümbüllü bağına
Rüzgâr değdi senin gençlik çağına
Savrulmadık neyin kaldı ey gönül

Senin içtiğini dostun içemez
Geçtiğin yollardan kimse geçemez
Çektiğin dertleri dağlar çekemez
Yorulmadık neyin kaldı ey gönül

Gönül düştün dilden dile dolandın
Yaşam için bol gününde zorlandın
Şu dünyada eşten dosttan horlandın
Kovulmadık neyin kaldı ey gönül