Gönül Şiiri - Müfit Aksakal

Küçük yaşta başladın bu sevdaya,
İsmin işittirdin bütün dünyaya.
Adını yazdırdın aşıkların künyeye,
Ne geçti eline söyle be gönül?

Hiç durmadan kız peşinde dolaştın.
Akla gelmez işe girdin uğraştın.
Yar bulmak içi çok da ağlaştın,
Ne geçti eline söyle be gönül?

Yalnız kalır hülyalara dalardın,
Sevdiğini uçan kuştan sorardın.
Ömür geçti işte birden sarardın,
Ne geçti eline söyle be gönül?

Durmadan hep pencereden bakardın.
Kız kardeşleri birbirine takardın.
Dokuz kızı ateşine yakardın.
Ne geçti eline söyle be gönül?

Saat on da yatağından kalkmazdın.
D.. olursa ona bakmazdın.
Kafan kızar hiç kimseyi takmazdın.
Ne geçti eline söyle be gönül?

Akşam olur oturup yazı yazardın.
Kendi geleceğini kendin kazardın.
Yoksulların yarasını sarardın.
Ne geçti eline söyle be gönül?

Önce...den işe başladın.
Nice kızı kovaladın,haşladın.
En son...öpüp dişledin.
Ne geçti eline söyle be gönül?

Dışın aktı ama gönlün karaydı.
Yüzün güleç idi için yaraydı.
O kız gelip bir gün seni saraydı.
Ne geçerdi eline söyle be gönül.

Saat on ikide eve gelirdin.
Ortalarda yoktun,birden belirdin.
En sonunda bir kefene serildin.
Ne geçti eline söyle be gönül?

(Kendi Yay.Bafra,6 Mayıs 1964)