Gönül Şiiri - Yıldıray Yıldız

Kim derdi âlem “nice” ben “nice” yim diye,
Başımı duman almış, esen rüzgâr nereye,
Var mı ötesi, yokluğunda gerisini düşünebilen,
Bilirim öksüz çırpınışlarda kalıp da gidemeyen…

Yalan diyemedim bunca geçip gidenlere,
Baktım yerdeki usulca sürünen bir beden ile,
“Bir daha” diyen sesin umutsuz hıçkırıklarını,
Boğulurcasına genzimin dolduğunu ve dolacağını…

Ciğerlerimde hapsolan baloncukların misalini,
Söyler mi ne dil, ne yürek ne de yangınlar iklimini,
Kalem yazsa, göz baksa, akıl süzse, dil konuşur,
Tek bir gerçek varsa gerisi teferruat ordusudur…

Ne istersin daha anlayamadım be gönül,
Hangi yanda savruldunsa bulabildin mi bir gül,
Onca azametinle şahlandırdığın zamanı,
Arkanı dönüp te geri almanın sırası mı?