Gönül Şiiri - Baki Çalışır

Aklıma gelince bir kasvet çöker,
Buraları terk edip kaçmalı gönül.
Hasreti bizi kendine çeker,
Yollara düşüp de uçmalı gönül.

Kalkıp gitmeli bizim illere,
Hasret türküsü düşmüş dillere,
Yağmur yağınca dağa, bellere,
Çamurlu yollardan geçmeli gönül.

Karlar eriyip de Nisan gelince,
Etraf yeşillenip, çiçek dolunca,
Komşular toplanıp hazır olunca;
Birlikte yaylaya göçmeli gönül.

Çıkıp dolaşmalı dağı, yamacı,
Derler ki her derdin olur ilacı;
Bir ayran verirse Yaylacı Bacı,
Kana kana tastan içmeli gönül.

Bir telaş başlar bayram gelince,
Erişte kesilir ince mi ince,
Yoğurdu Siron’a katmadan önce,
Sofrada yufkayı açmalı gönül.

Tatmak istersen farklı lezzetler;
Saymakla bitmez köyde yemekler.
Hellesi, turşusu sırada bekler,
Sırganı kepçe ile ezmeli gönül.

Ayırsak ta yetmez birkaç satırı.
Eğer yemez isen kalır hatırı,
Küllü sacta pişmiş taze FETİRİ
İçine yağ koyup dürmeli gönül.

Çok Meşhurdur lahananın yemeği,
Yoğurda doğranır mısır ekmeği,
Eğer yemek istersen küflü çökeleği
Ayranı kaynatıp ta süzmeli gönül.

Evlerin üstünde hartama var mı?
Yağmur yağınca damlar, akar mı?
Ormanlarda yine “tırmıt” çıkar mı?
Güz gelince toplayıp, gezmeli gönül.

Artık veda zamanı köyde durana,
Benden selam olsun hatır sorana,
Yakalanma sakın kara-borana
Kış gelmeden önce dönmeli gönül.