Gönül Şiiri - Yüksel Gider

Gönül; sen ne yapmak istiyorsun?
Sevmekmi? ağlamakmı? gülmekmi?
Gönlüne girebilecek biri varmı?
Senin değerini bilebilecek biri varmı?

Gönül; ben seni,yerden yere vururum.
Her gün sana bakar,bakar gülerim.
Sen kendini bir şeymi? sanarsın.
Benim kafamı kızdırırsan,kendini ararsın.

Gönül; ben seni götürür denize atarım.
Üstünde su,altında balıklara satarım.
Yem olursun gönül,değerini bilen olmaz.
Gönül ile nefsin arasında kalır hepsi.

Gönül; gönül sen insanları tanımazmısın?
Önce gözlerine bakarlar,sonra koyup kaçarlar...
Hele birde rastladığın nazlı ise,ne yaparsın?
Gönül; sesini çıkarma,kimselere sır verme.

Gönül; sen muhabbeti seversin,insanlara destek olursun.
Ama; gönül işine gelince,ezilirsin,ezilirsin.
Sen kimseyi sevemezsin gönül,aklını başına topla!
Gönül; sen sevme,sevsende kimseye deme,kendini öldürme.
(İstanbul,28.01.2001)
Yüksel Gider