GÖNÜL
Hasret çiçekleri açtı bak güzün!
Çaresi bulunur bir çok pürüzün.
Hep sardı bağrımı elem ve hüzün,
Hüzünlü gözlerde yaş oldu gönül.
Dik duran başımı sen ettin yatık,
Dert çile ekmek aş, acılar katık.
Bazen hilal gibi, bazende çatık,
Kara göz üstünde kaş oldu gönül.
Verdiğim her sözü vallahi tuttum!
Gönül mektebinde sevda okuttum.
Tüm derdi sineye çekipte yuttum,
Sabrede sabrede taş oldu gönül.
Rüya mıdır Remzi yoksa heder mi?
Dost olan dostuna zulüm eder mi?
Yazım mı böyledir yoksa kader mi?
Kurtlar sofrasında aş oldu gönül.
08 - 09 - 2009
Kayıt Tarihi : 8.9.2009 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kandiliniz mübarek olsunm.
Seyfeddin Karahocagil
TÜM YORUMLAR (19)