“ Gönül.” Şiiri - Celal Çetin

Bir hatır sorar, sonra kaybolursun.
Önce dost sonra, Gayrice olursun.
Bilmem ki, beni de nasıl bilirsin.
Ben seni tanıyamadım Gönül.

Gönül gel senin ile anlaşalım.
Yâd isek, yeter gayrı tanışalım.
Dost kimdir, nasıl olur konuşalım.
Dosta düşmana, örnek olsun Gönül.

Ben seni hiç görmedim, sende beni.
Tanımam, ayıt olduğun bedeni.
Diyelim ruhun ruha muhabbeti.
Bunu da kenara koyasın Gönül.

Gönül, kendine benzeyene akar.
Bir kibrit ile, bir ormanı yakar.
Dost dostuna, penceresinden bakar.
Pencereyi kapamayasın Gönül.