Gönül Şiiri - İsmail Kaya

Hani hatırlar mısın bilmem Eğri Köprünün üstünü?
Kızılırmağın kıp kızıl suyunu,o coşkun akışını.
Hatırlar mısın deli martın deli fırtınasını?
Bir sen,bir ben; elimde kadehsiz şişem,
Tutturmuşum sevdaların en güzel şarkılarını,
Senin ezgini gönül!
Martın deliliği,bizim deliliğimiz yanında şarkılarımızın nakaratı olurdu!
Kardeşler dağını yankılarımız doldururdu!
Gönül anladım duruldun ama yine de vazgeçmedin o deli sevginden!
Ben mi dedim küstür cananı kendine!
Kahrolup kendini azap et diye!
Şarkıları kendine hüzün,dünyanı zindan et diye!
Bak dünya dönüyor,bak güller yine aynı renk!
Şarkıların yine şen olanı var; hüzünden uzak.
Bırak inadı dünyanın zevkine bak!
Gönül!
Ben bu sevgi ateşinde yanmak isterim,
Gel gönül barış cananla,korkma sevgiden!
Sevgimiz değil mi şarkıların bestesinde?
Korkulur mu aşkın nefesinden?
Aşk gemilerin battı da haberin mi yok?
Gönül aşkı buket yapıp sunsam sana!
Kalbimi tetiksiz silah diye alsam elime!
Diğer elime bir deste gül!
Yine mi hayır?
Sen bilirsin gönül!
Ben küsmeyi öğrenemedim bir türlü!
Çıkarım Kardeşler Dağı'na biraz buruk,
Korkma seni kimseye etmem şikayet!
Şen şakrak,hüzünlü olduğumu belli etmeden.
Heeey! Tuttururum yine şarkılarımızı!
Sesim çıkmak istemese de,söylerim yine de usulca.
Üstten aşşağı,ormanlara; kızılırmağa,eskimeyen eğri köprüye!
Sesim deli dolu olmasa da,yetişmese de oralara.
Söylerim senin için üzmeden seni!
GÖNÜL! ...