Gönül Şiiri - Mustafa Göl

Mevsim bahar oldu açtı çiçekler
Senin gülün bir gün açmaz mı gönül
Buz tuttu gönüller baharı bekler
Senin gönül kuşun uçmaz mı gönül

Kuşlar ağaçlarda yapar yuvayı
Sen böyle gezersin niçin havayi
Neden sürdürürsün kuru davayı
Gün olup iş işten geçmez mi gönül

Belli ki aşıksın içinde kor var
Seni sevdasıyla yakan bir yar var
Kavuşulmaz yardan sana ne kar var
Yaklaştıkça senden kaçmaz mı gönül

Artık yetmedi mi bu ayrılıklar
Sen böyle gezersin daha çok diyar
Yardan sana kalan bir tek yadigâr
Senden karasevda geçmez mi gönül

Terk eyledin hep akşamı sabahı
İçinde bir aşkın onulmaz ahı
Sırtında hayatın bütün günahı
Efkarlı dünyadan göçmez mi gönül

Elmadağ-1970