GÖNÜL
Bak aldın elimden mutlu yuvamı
Saadeti bahtı bilmedin GÖNÜL
Yıllarca yanımda mutlu yuvamı
Kurupta birlikte kalmadın GÖNÜL
Ellerin sözüne kanıp gitmişti
Elinin tersiyle beni itmişti
Bence de aşkımız zaten bitmişti
Hayatımdan çıktın gülmedin GÖNÜL
Ah edip vah ile durdun yanımda
Yıllarca dolaştın benim kanımda
Unuttum ismini kaldın anımda
Yaşları gözümden silmedin GÖNÜL
Ağaçlarda çiçek olup açmıştın
Gülleri önüme atıp saçmıştın
Yaşım döndü diye benden kaçmıştın
Hazana dönsen de solmadın GÖNÜL
Nice kışlar gördün bahara erdin
Güzelliği benim önüme serdin
Bir fidanla bana meyveler verdin
Dünya nimetine dalmadın GÖNÜL
Kırık dökük olan sevda hanında
Bir gecelik kalsam yârin yanında
Misafirperverlik varsa şanında
Muhabbete kanıp kalmadın GÖNÜL
Hasan KARABAY
29.4.2009
Kayıt Tarihi : 18.5.2009 20:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Karabay](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/05/18/gonul-544.jpg)
TÜM YORUMLAR (8)