Gönül Şiiri - Kenan Ziya Akbaba

Her gelen dalından bir gül kopardı
Bağcı bozmuş bağa döndün be gönül
Yıllar gençliğinden çok şey apardı
Sel götürmüş dağa döndün be gönül

Her biri derinden açtı bir yara
Kimisi sarışın kimisi kara
Bir çok tabip geldi bulmadı çare
Hamdın yandın nara döndün be gönül

Yara beslediğin umutlar gibi
Sürüye dadanmış aç kurtlar gibi
Yağmurun boşaltmış bulutlar gibi
Durmadan boşalıp doldun be gönül

Her giden bir acı saldı bağrına
Kulak asmadılar dönün çağrına
Bu terkedilişler gitti ağırına
Saçını başını yoldun be gönül

Yas tuttun yıllarca çare olmadı
Kurudu göz yaşın damla kalmadı
Dostların kimseye haber salmadı
Musalla taşında kaldın be gönül