Gönül Şiiri - Durhasan Kafalı

Bu ne fermân, bu ne devrân, bu ne isyândır gönül.
Âşıkın kalbine cânân gibi bir cândır gönül.

O hayâl sûreti çalmaz kapısını kalbimin,
Öyle bir ândır ki hem katlime fermândır gönül.

Dehşet olur gülüşün sevgili âşığın için,
Sana gülmez diye nâlân zâl-i devrândır gönül.

Sel-i eşkim bürüsün dağları gark olsun cihân,
Çünkü çeşmimde kalan bir katre ummândır gönül.

Kınama her gece bitmez bir hayâlden kendini,
Çünkü içinde yanan derd-i Oğuzhân’ dır gönül