Gönül Şiiri - Fatih Kesken

Nazar mı deydi söyle sevdana
Kurumuş dal gibi estin be gönül.
İnanmam diyordun sevdaya, aşka..
Çektiğin bu çile az mı be gönül.

Baharı yaşarken güze dönmüşsün.
Kurumuş toprağın toza dönmüşsün.
Daha genç yaşında inan ölmüşsün.
Sendeki bu sevda bitmez be gönül.

Bak güneş doğdu sen rüyadasın.
Senin sabahın da olmaz be gönül.
Aşk nedir bilmezken ona dalmışsın.
Bir aşk bu şekilde bitmez be gönül.

Karanlık senin için çıkmaz bir sokak.
Kalp koparmı dersin bedenen kopsak.
Geleceğin yok ki senin, geçmişe baksak.
Umutsuz bir durum olmuşsun gönül.

Önce sevgi nedir anlaman gerek..
Önünü görmezken neyine sevmek.
Hayatın olmuş senin bir çarkı felek.
Yaşarken iflası buldun be gönül.