Gönül Şiiri - Aşır Tunca

Bir odaya hapis etsem
Bir yol bulur çıkar gönül
Duman duman yanıp tütsem
Boynu bükük bakar gönül

Gönül senin yolun ırak
Yolun sonu en son durak
Şu âlemi sarsa merak
Alev alev yakar gönül

Dalmış derin rüyalara
Mazideki hülyalara
Ummanlara deryalara
Batar batar çıkar gönül

Yüreğimde hapis durur
Kaçıp gitse polis bulur
Nöbet biter terhis olur
Koşar sevdiğine gönül

Kınalanmış parmakları
Yaralanmış kanatları
Kıpırdamaz dudakları
Kanat çırpıp ağlar gönül